Moet het als het moet?

Als het moet dan moet het. Maar meestal moet het niet zo nodig. En toch was ik gewend om streng voor mezelf te zijn. Te doen wat lijkt te moeten. Mezelf onder druk zetten, dat kan ik goed. Want ik heb geleerd: als ik maar mijn best doe, streef naar het goede, het juiste, het beste, een tien, dan komt het goed. Dan stel ik iets voor, dan krijg ik geen straf, dan word ik niet uitgelachen, aan de kant gezet, genegeerd of geminacht. Braaf zijn, doen zoals het hoort is het veiligst.
Maar van al dat moeten word je vreugdeloos en kleurloos. Je probeert te passen in iets dat jij niet bent. En als je dat door hebt, begint de zoektocht naar hoe het dan voor jezelf werkt. Ik ging op zoek en kreeg vele goede adviezen. Je moet je hart volgen. Je moet milder voor jezelf zijn. Je moet meer jezelf zijn, je intuïtie volgen, met de stroom mee, ontspannen, niet meer streven etc. etc. Weer allemaal moeten, dat spoor ken ik, die groef in de plaat van het oude patroon. Daar kwam ik dus niet zo maar uit. Want wat moet je als je probeert af te komen van moeten?
Voor mij is het begin van on-tmoeten daar waar ik me bewust word van de momenten dat ik een moetje onbewust activeer. Dat merk ik aan een gevoel van druk, van spanning. Op zo'n moment kan ik dat moetje bekijken en me afvragen of het een moetje is die echt moet (naar de wc) of het er een is die ik kan ont-moeten. Moet het echt, of kan het wachten, kan het anders, of is er iets anders dat dit moeten oproept? Het kan een overtuiging zijn, iets ouds dat gaat over voldoen, erbij horen, erkenning krijgen. Iets ouds dat niet meer met het hier-en-nu te maken heeft. Ontmoeting met een oude overlevingsstrategie. Zodra ik deze bewust ben, kan ik ook bewust denken: het moet niet, het mag of het hoeft niet. Ik ben vrij in mijn keus, en hoef nergens bang voor te zijn. Dit maakt me vriendelijker naar mezelf. Nu was het de bedoeling: je moet vriendelijk met jezelf omgaan. Maar dat moeten, dat maakt het steeds zo lastig de juiste ingang te vinden. En nu denk ik de ingang te hebben gevonden. Dat is dat gevoel van druk of spanning. Ik zit mezelf dan op mijn kop, zet mezelf onder druk. Ha, weet ik nu, er is sprake van een moetje. Ik kan daar nu vriendelijk naar kijken en haal zo de druk van de ketel. Dag moetje, leuk je te hebben ont-moet.