Welkom bij Karin Westerink, Coaching en Training

Karin Westerink Coaching en Training

Toelaten dus

Grrrmblll. Slecht humeur. Ik ben niet te harden voor mijn omgeving. En ook niet voor mezelf. Wat te doen om van dit gevoel af te komen?
Me herinneren dat van een gevoel afkomen niet kan. Gevoel kun je niet wegwerken, negeren of in een hoekje parkeren. Gevoel wil gevoeld worden. Dus.

Al dagenlang loop ik te rommelen met mijn lenzen. Ik draag nog lenzen voor dat kleine beetje dat ik zie. De streep licht, de hoek van de tafel of de rand van een pan zijn door mijn lenzen net iets scherper dan vaag, waardoor ik dit kan gebruiken voor oriƫntatie. Het is niet veel, maar beter dan niets. De test zonder lenzen heb ik regelmatig gedaan. Met lenzen is nog steeds handiger dan zonder. Maar er komt natuurlijk een moment dat dit niet meer geldt.
Nu is het verschil tussen mijn linker en rechterlens dusdanig, dat ik ze niet moet verwisselen. Maar de laatste dagen dus lijkt het alsof dat verschil niet meer uitmaakt. En nu weet ik dus niet meer wat links of rechts is.
Wat ik ook probeer, ik blijf het idee hebben dat ik slechter zie dan ik deed. Dus.

En zo start dus een verwerkingsproces. Met ongeloof. Met zoeken naar herstel van het oude. Met gedachten over nieuwe lenzen, die ineens meer zicht blijken te bieden. Dat ik al veel te lang rondloop met lenzen die niet meer voldoen, dat ik veel meer zou kunnen zien dan ik nu zie. Nee, het is niet waar, kan niet waar zijn, dat mijn ogen nu weer een stapje achteruit zijn gegaan. Dit wil ik niet, dit komt niet uit, dit verdien ik niet. Ik heb toch al genoeg hard gewerkt, nu mag ik toch stabiel blijven? Ik heb toch mijn best gedaan?
Alle irrationele gedachten komen weer voorbij. Alle zogenaamde argumenten om te kunnen ontkomen aan een nieuw verlies worden ingezet. Dit is een gevecht dat ik ken, en dat mijn ik hoe dan ook aangaat. Het vechten zien, me er bewust van worden, helpt me om langzaam toe te gaan laten dat er wellicht weer een stap achteruit aan de orde is. Beetje bij beetje zakt de weerstand en sluipt verdriet binnen. Daar ga ik maar even mee rondlopen. Dus.

 

< Terug naar mijn blogoverzicht