Lente. Nieuw leven begint weer overal waar eerst 'niets’ was. Ook in mijn tuin. Waarin drie knotwilgen staan die ieder jaar geknot worden. De knotwilg is voor mij  een symbool van groeikracht. Na het knotten komen er kleine groene puntjes dwars door de stam heen. Die uitgroeien tot takken met mooie glinsterende blaadjes. Diezelfde groeikracht schuilt in ieder mens. Een vermogen te groeien door beperkingen heen. Steeds weer opnieuw.

Om te kunnen groeien door de beknotting heen heb je steun van anderen nodig.  Evenals doorzettingsvermogen, uithoudingsvermogen en wilskracht. In combinatie met bereidheid om je oude leven op te geven. En te onderzoeken wat er als nieuw leven mogelijk is. Welke zin en betekenis je leven met de beperkingen kan krijgen. Zoals het beginnende groene puntje door de wilgenstam heen op zoek is naar het licht.

Het is een weg, een proces en een transformatie. Je stroopt noodgedwongen een oude huid af en vormt een nieuwe huid. Dat is pijnlijk en diepgaand. Als je bereid bent om die weg te gaan. Om op zoek te gaan naar nieuwe zingeving. Uit eigen ervaring weet ik dat hoe meer je houdt van je leven en van hoe je leven voor de beperkingen was, des te meer is er de wil om een nieuw houden van te vinden. Daarnaast is het ook zo dat hoe meer je achter je moet laten en dus verliest, des te ingrijpender en diepgaander dat proces zal zijn. Hechting is de keerzijde van liefde. Tegelijk kun je ook zeggen dat hoe meer hechting er is, des te meer houden van er is. En hoe groter de mogelijkheid tot ontwikkeling. De potentie voor groei ligt besloten in dat gebied van hechting en liefde. 

Zo ontdek ik keer op keer in mezelf de kracht om door mijn beperkingen heen mijn eigen licht te vinden. En dat licht op te zoeken voor mezelf en anderen. Het licht kan het donker verdrijven, maar het donker niet het licht. Probeer het maar eens.